Mens en natuur: mijn ecologische voetafdruk

Wat is jouw ecologische voetafdruk?

Om mijn ecologische voetafdruk te berekenen heb ik meegedaan aan de test op de website van de Standaard: Bereken uw ecologische voetafdruk - Doe de test

Toen ik het resultaat te zien kreeg, schrok ik enorm. Mijn ecologische voetafdruk bedraagt maar liefst 9,7 hectare, hetzij 97 000 vierkante meter. Dit is een schatting van de oppervlakte die ik jaarlijks gebruik om mijn levensstijl te verzekeren. Wetende dat het gemiddelde van de Belgen 8 hectare is, zit ik er met mijn grote voet nog 1,7 hectare boven. De oppervlakte waar iedereen recht op zou hebben (indien we enkel het rendement verbruiken van wat de aarde jaarlijks produceert) bedraagt 18 000 vierkante meter, oftewel 1,8 ha. Dit betekent dat ik een gigantische voet heb, monsterlijk op wereldschaal. Ik schaam me in naam van de natuur.

Nochtans ben ik helemaal zo niet opgevoed. Als zesde in rij van een bende van maar liefst negen kinderen heb ik goed geleerd hoe je duurzaam omgaat met de natuur. Zo gingen we bijna altijd met twee in bad, die gevuld was met water tot net onder onze buik, om water te besparen, en dat 1 of 2 keer in de week. Ook toen we later een douche hadden, riepen onze ouders vaak dat het nu wel genoeg was, omdat er straks geen warm water meer zou zijn voor iemand anders. Hoeveel keer dat mijn ouders tegen ons zeiden: “Doe die deur toe, ik ga niet het hele huis verwarmen, hoor!”. En als we de deuren openlieten, moesten we 5 minuten de klink vasthouden (met de deur toe natuurlijk) zodat we het zouden leren. Mijn vader was fruitkweker, dus hadden we altijd vers fruit. We woonden op het platteland, en gingen altijd groenten en fruit bij de boer halen. Dagelijks wandelden we (niet met de auto dus) naar de boer om 5 liter melk. Mijn moeder bakte alles zelf; brood, taart, … en wij vonden het fijn om haar te helpen. We aten nooit diepgevroren pizza, of gingen bitter weinig uit eten. Ik ben wel opgegroeid met het idee dat je van vlees sterk wordt, daarom aten wij uitsluitend vlees of vis. We hadden maar 1 auto en die werd voornamelijk gebruikt om ons naar onze hobby’s te voeren (muziekschool, twirling, fanfare, …). We gingen met de fiets naar school of soms met het openbaar vervoer. Ook toen ik op kot zat in Gent, ging ik met de bus naar het station, om mijn reis verder te zetten met de trein richting Gent, en de tram richting kot.

Sinds ik samenwoon met mijn vriend ben ik een stuk minder bewust bezig met de natuur. Vooral het feit dat ik heel graag onder de douche sta bijvoorbeeld, maakt me al een waterverspiller. Ik ga niet dagelijks onder de douche, maar als ik onder de douche sta, sta ik er zo lang onder als ik wil. Meestal en alleen als ik veel tijd heb (lees 5 minuten, geen kwartier hé, al zijn er waarschijnlijk wel die een kwartier zouden douchen). Ook als ik mijn tanden poets zou ik beter een beker water vullen in plaats van mijn hand onder de kraan te houden. En zo zijn er nog meer voorbeelden (lees ook Mens en natuur: hoe groen ben ik zelf?).

Zowel mijn vriend als ik zelf eten graag vlees of vis. We zijn geen van beiden vegetarisch, en wanneer ik al eens een gerecht maak met uitsluitend groenten en aardappelen of pasta, volgt al snel de vraag; “waar is het vlees?”. Het artikel in de Morgen van 09/04/2012 deed me er echter wel over nadenken: Ecologische voetafdruk na Dagen Zonder Vlees verkleind met 160 ha

De vastenperiode wordt vaak gelinkt aan geen of minder snoep eten, minder roken, minder chocolade, geen frieten. Voor de actie ‘Dagen Zonder Vlees’ proberen een heleboel mensen tijdens de vastenperiode minder vlees of vis te eten. Wie het 1 dag uithoudt bespaart toch al 11 vierkante meter op zijn ecologische voetafdruk. De meer dan 9000 deelnemers, die het ongeveer 40 dagen volhielden, bespaarden samen maar liefst 160 ha, wat ongeveer overeenkomt met een besparing van 160 miljoen liter water. Het zijn inderdaad mooie cijfers, wetende dat ze behaald werden door enkel en alleen geen of minder vlees te eten. Het is een mooi initiatief, een geschenk aan Moeder Natuur. De volgende vastenperiode ligt niet veraf meer, misschien is het een goede stimulans voor mezelf om het toch maar eens te proberen. Wie weet, valt het in de smaak.

Ook in het artikel over de Belgische voetafdruk staan verontrustende cijfers. Als we zo blijven doordoen, zal de mens zijn eigen bestaan vernietigen. ‘De wereld zal vergaan’; volgens de Maya’s zou dit binnen enkele dagen al zijn. Ik vrees, na het lezen van dit artikel, dat de wereld inderdaad zal vergaan. Niet nu in 2012, maar jaren later. En wij als mens zijn daar verantwoordelijk voor.

Belgische voetafdruk bijna grootste ter wereld