Prof. Paul Verhaeghe gaat op zoek naar nuance in het stakingsdebat 'We strike back' op 30 januari 2012 in de Vooruit te Gent. Aan de hand van zijn visie op 'het inleveren voor of tegen het neoliberalisme' heb ik er een idee uitgehaald die ik graag wat meer wil verduidelijken. Je kunt de volledige tekst, indien je dit wenst, ook beluisteren of lezen.
‘Verhoog het inschrijvingsgeld voor alle opleidingen die niet aansluiten bij het bedrijfsleven, verlaag het voor alles wat wel rendeert’. Wie hardleers is en toch kiest voor een niet-rendabele opleiding, die moet bestraft worden met een kortere of zelfs helemaal geen uitkeringsgerechtigde periode. Als klap op de vuurpijl kwam het voorstel om kleuters te screenen op hun vaardigheden, zodat ze meteen de juiste economische richting kunnen uitgestuurd worden.
Lees eerst deze tekst uit Klasse: Inschrijvingsgeld verhogen voor populaire studies?, zodat je mijn standpunt hierover duidelijk begrijpt.
Net zoals Michiel Horsten, ben ik van mening dat je het inschrijvingsgeld niet moet verhogen of verlagen. Jongeren moeten een vrije keuze hebben voor hun latere beroepsleven. Ik vind het belangrijk dat je jezelf ontwikkelt en ontplooit op vlak van eigen talenten en interesses. Het zal inderdaad voor de sociaal zwakkere jongere negatieve gevolgen hebben. Stel dat ik me aan een populaire studie wil wagen, waar een prijskaartje aan vasthangt, dan vind ik dit gewoon niet eerlijk. Als dit nu echt een studie is dat ik absoluut wil doen, dan staat die geldsom (die ik bijvoorbeeld niet heb) me in de weg. Moet ik dan een studie doen waar ik niet ten volle in ben geïnteresseerd en dan misschien toch niet zal slagen? Of moet ik er dan maar voor zorgen dat ik aan het geld geraak, zodat ik mijn droom toch kan realiseren?
Net zoals Michiel Horsten, ben ik van mening dat je het inschrijvingsgeld niet moet verhogen of verlagen. Jongeren moeten een vrije keuze hebben voor hun latere beroepsleven. Ik vind het belangrijk dat je jezelf ontwikkelt en ontplooit op vlak van eigen talenten en interesses. Het zal inderdaad voor de sociaal zwakkere jongere negatieve gevolgen hebben. Stel dat ik me aan een populaire studie wil wagen, waar een prijskaartje aan vasthangt, dan vind ik dit gewoon niet eerlijk. Als dit nu echt een studie is dat ik absoluut wil doen, dan staat die geldsom (die ik bijvoorbeeld niet heb) me in de weg. Moet ik dan een studie doen waar ik niet ten volle in ben geïnteresseerd en dan misschien toch niet zal slagen? Of moet ik er dan maar voor zorgen dat ik aan het geld geraak, zodat ik mijn droom toch kan realiseren?
Wat André Oosterlinck, voorzitter van de Associatie K.U.Leuven, zegt over bepaalde studies aantrekkelijker maken, daar ben ik wel mee akkoord. Het is namelijk zo dat veel jongeren die van de middelbare schoolbanken komen, niet goed weten wat een bepaalde studierichting inhoudt en op die manier misschien sneller kiezen voor iets wat op het eerste zicht duidelijker lijkt. Veel jongeren laten zich ook afschrikken door de moeilijkheidsgraad die vereist wordt.
Ik heb eens zitten nadenken, en wat ik misschien eerlijker zou vinden is om voor elke richting een toelatingsexamen te laten afleggen. Zo weet de student ook meteen of hij voor deze richting bekwaam genoeg is. Als je voor de richting geneeskunde wilt gaan, moet je toch ook een toelatingsexamen afleggen? Dit zorgt er dan misschien voor dat niet iedereen die richting zal kunnen doen. Het grote voordeel van zo’n toelatingsexamen is dat de student weet wat van hem vereist wordt, waaraan hij zal moeten werken en meer zelfvertrouwen wint. Het grote nadeel is natuurlijk dat je belemmerd wordt om tijdens de studie bij te leren, te groeien en je te kunnen bewijzen. Als je faalt voor het toelatingsexamen zal je tevergeefs toch een andere richting moeten kiezen, en/of eraan werken tot je je doel toch bereikt. Bij nader inzien is mijn idee ook niet zo efficiënt, want dan zullen er nog steeds studenten zijn die bekwaam genoeg zijn om opleidingen te volgen die niet meteen aansluiten op het bedrijfsleven.
Als klap op de vuurpijl kwam het voorstel om kleuters te screenen op hun vaardigheden, zodat ze meteen de juiste economische richting kunnen uitgestuurd worden.
Ik ben niet akkoord met het feit dat je kinderen reeds in de kleuterklas kunt screenen op hun vaardigheden. Een kind moet zich nog volledig ontwikkelen, en leert nog heel veel vaardigheden tijdens de lagere graad en zelfs nog tijdens de middelbare graad. Ik vind dat je dus nog niet kunt zeggen welke toekomst voor welke kleuter weggelegd ligt. Dat is trouwens wel erg kortzichtig, niet? Dat zou betekenen dat je verdere schooljaren al vastliggen en dat je geduwd wordt in die economische richting, of je nu wilt of niet. En dat je in de loop van je verdere levensjaren andere kwaliteiten en talenten ontwikkelt, moeten we dan maar onderdrukken of negeren? Op die manier gaan we iedereen in hokjes gaan verdelen en moeten ze allemaal binnen de lijntjes lopen.
Wie is akkoord en wie niet? Schrijf gerust je persoonlijke mening hierover…
Deze reactie is verwijderd door de auteur.
BeantwoordenVerwijderenIk wil graag mijn mening geven over de toelatingsexamens die je voorstelt. Ik vind een oriënteringsproef een beter alternatief. Studies toonden reeds aan dat deze in hoge mate de slaagkansen voorspellen en deze testen geven de leerling inzicht in zijn capacteiten alvorens een hogere studie aan te vangen. Je ontneemt hiermee geen kansen om te groeien en bij te leren.
BeantwoordenVerwijderenGroetjes Bo
Screening bij kleuters
BeantwoordenVerwijderenDit lijkt mij ook niet aangewezen, het is toch niet omdat een kleutertje niet mooi binnen de lijntjes kleurt dat zijn motoriek niet goed is, dit wil misschien gewoon betekenen dat de kleuter (nog) geen artistiek talent is.
Toelatingsexamen
Een toelatingsexamen voor iedere richting in het middelbaar onderwijs vind ik niet interessant. Ik denk dat je dan het ook het risico neemt dat bepaalde kinderen die echt wel graag een richting zouden volgen, maar door een toelatingsexamen waar ze niet door zijn wordt hun droom afgeketst.
In mijnen tijd (niet dat het al zolang geleden is :) ) zei het PMS dat ik na het lager misschien een technische richting zou aankunnen, maar waarschijnlijk in het beroeps zou belanden. Wel, ik wou doodgraag Moderne doen en heb deze richting ook mogen proberen van mijn ouders. En heb 4 jaar zonder noemenswaardige problemen Economie-Moderne Talen gevolgd.
Dus met een toelatingsexamen ging ik daar nooit geraakt zijn.
Dag liesje. Fijn artikel!
BeantwoordenVerwijderenEen toelatingsproef is een stap in de verkeerde richting. Laat me dit even verduidelijken...
Toen ik in het lager 'afstudeerde' werd me sterk afgeraden om naar het ASO te gaan. Ik was inderdaad een luie en domme jongen om het cru te zeggen. Toch heb ik - gestuurd door het vertrouwen van mijn ouders - voor ASO gekozen. Zowel het CLB als de leerkrachten in die school hebben me toen ook kort nadien aangeraden om te zakken (met veel respect voor die richtingen)naar het technisch of misschien wel het beroep. Gelukkig zagen mijn ouders door de puntenfiches heen, en had ik het zelfvertrouwen om door te zetten.
Zonder veel kuren kijk ik nu met veel trots terug naar mijn bachelor en intussen ook master in de communicatiewetenschappen.
Wat ik hiermee wil zeggen is dat een proef, afgenomen in een tweetal uurtjes, weinig of helemaal niks zegt over uw capaciteiten als mens. Ik denk dat menselijke intelligentie en vaardigheden veel dieper geworteld zitten, wat waarde van een eenduidige korte-termijnbeoordeling ontkracht. Tenslotte, moest ik toen gehoor gegeven hebben aan het 'advies' indertijd, zou ik nu niet kunnen doen waar ik het meest van hou. Het is allemaal een kwestie van doorzetting, wilskracht en passie.
Zo, blij een bijdrage te kunnen doen aan uw blog! :)
Ruben
Dag Ruben,
VerwijderenOok Shana Moyaert spreekt over de inspraak van het CLB/PMS. En als ik even terugdenk aan mijn lagere schooltijd, dan kan ik me herinneren dat het CLB ook tegen mij heeft gezegd dat ik beter niet naar het ASO zou gaan, maar liever naar het TSO. Gelukkig lieten ook mijn ouders mij de vrije keuze en ik wou hoe dan ook starten in het ASO. Ik vind dat ik daar heel veel van heb opgestoken, en ik ben dan ook heel tevreden dat ik het heb aangedurfd.
Wat jij zegt over passie en wilskracht, daar ga ik volledig mee akkoord. Als ik jouw reactie lees, klinkt een toelatingsexamen heel erg nadelig voor de student die het per se in die richting wil maken. Heel veel van onze kwaliteiten zitten in ons, maar daarom komen ze niet allemaal evenzeer tot uiting. Daarom vind ik het prachtig hoe jij het verwoordt, dat onze capaciteiten veel dieper geworteld liggen en dat we met de nodige wilskracht en doorzetting wellicht ons (levens)doel zullen bereiken.
Heel erg bedankt voor zo’n mooie bijdrage!
Deze reactie is verwijderd door de auteur.
BeantwoordenVerwijderenBeste Lies,
BeantwoordenVerwijderenIk kon me helemaal vinden in je artikel, je hebt het allemaal trouwens mooi verwoord! Ik volg dan ook de mening van Michiel Horsten dat het inschrijvingsgeld niet mag verhoogd worden. Zeker als ik terugdenk aan het jaar dat ik afstudeerde in het ASO en niet goed wist wat te doen met mijn toekomst... ik droomde ervan om les te gaan geven in Afrika. Daarom dacht ik "Afrikaanse talen en culturen" te gaan studeren aan de universiteit van Gent. Ik ben ook naar de infodag gegaan en was helemaal verkocht. Ik dacht dat als er de jaren toch iets zou zijn wat me hier in België zou houden, ik nog altijd aan de slag kon als vertaler, als gids, ... Toen ik het vertelde aan mijn ouders, reageerden ze echter heel negatief. Er zou geen toekomst zijn voor mij in deze maatschappij, om het kort te zeggen: ik zou wel gek zijn om zoiets te doen! Ik heb deze studies dus niet gedaan en heb pas midden september gekozen voor vertaler-tolk Engels-Russisch. Dat vonden mijn ouders wel een goed keuze. Ik kon er me eerst ook wel in vinden maar het was maar met een klein hartje. Deze opleiding heb ik dan ook helaas niet afgemaakt. Ik wil hiermee eigenlijk zeggen dat jongeren hun hart moeten kunnen volgen, ook al kiezen ze voor een richting die niet aansluit bij de bedrijfswereld. Als je iets met heel veel passie doet, dan kom je er wel! Dat heb ik ondertussen wel geleerd...
Wat de screening bij kleuters betreft, volg ik je ook helemaal. Als ik zie hoe mijn kinderen op korte tijd evolueren en ontwikkelen... Bij mijn dochtertje twijfelden ze licht of ze wel klaar zou zijn voor de grote stap naar het eerste leerjaar. In het begin van het schooljaar had ze het inderdaad heel moeilijk om zich aan te passen maar ze heeft zich daarna enorm herpakt. De interesse voor het lezen kwam er snel en op taalniveau is ze echt wel sterk. Voor wiskunde zijn sommige onderdelen nog een struikelblok en ze moet hard werken maar elk schooljaar wordt ze sterker en ontdekt ze dat ze meer uit zichzelf kan halen. Elk kind is anders en ontwikkelt zich elke dag en soms sneller dan we zelf willen :-). Je mag ze inderdaad niet in hokjes verdelen, dat gebeurt maar al te veel in deze maatschappij. Ieder mens is een uniek wezen en heeft recht op een zekere vrijheid. Studiekeuze is hier zeker één van!
Groetjes,
Jessy