Mens en zingeving: E-liese

Wat geeft zin aan je leven?

Al heel mijn leven ben ik met muziek bezig. Het begon al toen ik nog niet kon praten, zei mijn moeder. Ik neuriede en zong van ’s morgens vroeg tot ’s avonds laat. Mijn mama is ook heel erg muzikaal en zij leerde me in de kleuterklas reeds blokfluit spelen. Ik was zo gefascineerd en geïnteresseerd in muziek, dat mijn mama me toen heeft ingeschreven in een kinderkoor. Mijn allereerste cd die ik heb gekregen, was er één van ‘kinderen voor kinderen’. Uren zat ik die cd te beluisteren, en met het tekstboekje voor mijn neus mee te zingen. Ik kan me dat echt nog herinneren: dan lag ik plat op mijn buik in het midden van de living naar zo’n oude cd-speler te luisteren. Zalig was dat! Voor iedereen die op bezoek kwam, had ik een liedje voorbereid. Vooral het applaus achteraf vond ik heel erg motiverend.

Toen ik in het derde leerjaar zat, mocht ik eindelijk naar de muziekschool. Ik leerde noten en ritmes lezen, en ik leerde er nog beter zingen. In het vierde leerjaar nam ik er ook pianolessen bij. Vier jaar notenleer en drie jaar pianoles heb ik gevolgd. Daarna heb ik, met heel veel spijt nu, de muziekboeken dicht gedaan. Maar dat weerhield me natuurlijk niet om te blijven zingen. Toen ik in het middelbaar zat organiseerde mijn school ieder jaar een cultuurweek. En die eerste dag van de cultuurweek was er een grote show met alle leerlingen en leerkrachten die iets van zichzelf wouden laten zien: toneel, dans, muziek, film… En natuurlijk was ik ieder jaar van de partij om de hele school mijn zangtalent te laten horen.

In het zesde middelbaar zag ik een zoekertje in de krant: ‘zangeres en pianiste gezocht voor groep stroomopwaarts’. Ik heb niet lang geaarzeld en heb snel contact opgenomen. Na de auditie bleek dat ze voor mij hadden gekozen. Als 18-jarige ging er een nieuwe wereld voor mij open. Het gaf me enorm veel nieuwe moed, toen in mijn problematische puberteit. Samen met een mannelijke en vrouwelijke gitarist en een pianiste, verzorgden we huwelijksvieringen, recepties, begrafenissen, … Spijtig genoeg splitste de groep op en de mannelijke gitarist en ik zelf bleven over. Omdat we dit muzikaal avontuur niet zomaar wilden opgeven, besloten we een nieuwe groep te vormen, met een nieuwe naam en eigen songs én nieuwe groepsleden. De band ‘E-liese’ werd geboren en al snel volgde onze eerste hit ‘Curiousity’. Meer dan een jaar was deze hit te horen op Radio 2.

Zoals je hierboven wel zult hebben opgemerkt, is muziek een belangrijk gegeven in mijn leven. Muziek bepaalt grotendeels wie ik ben en hoe ik me voel. Om het even anders te zeggen: muziek geeft zin aan mijn leven. Als ik even in de put zit, dan kan ik er met muziek weer bovenop geraken. Ik kan me er zo door laten leiden dat ik mezelf even verlies in het hier-en-nu-moment. Als ik optredens geef kan ik daar zo van genieten en me volledig inleven in wat ik zing. Het podium is dan eventjes van mij alleen.

Nu we weten dat onze muziek aanslaat bij de radiostations, zijn we enorm gedreven om nieuwe nummers te schrijven. Het is heel moeilijk om opnieuw een nieuwe hit te scoren, maar we doen heel erg ons best. Doordat ik me steeds kan bezighouden met muziek en meer en meer optredens heb in het vooruitzicht, geeft dit zin aan mijn leven. De voornaamste reden is omdat ik heel veel mensen gelukkig kan maken met mijn stem. Mensen die me na mijn optreden komen feliciteren en vertellen dat ik hen heb ontroerd, geeft me enorm veel nieuwe moed en geeft me ook weer zin om te blijven streven naar meer.

Wie nu wel erg nieuwsgierig is, kan een kijkje nemen en een liedje beluisteren op mijn myspace-pagina. Op onderstaande link kan je een fragmentje uit ons optreden op Labadoux 2012 bekijken.

E-liese op Labadoux 2012