Wat is het belangrijkste kenmerk van onze samenleving?
Op die vraag heb ik niet echt één antwoord klaar. Het ene weegt wel meer op tegenover het andere.
Ik wil beginnen met het woordje ‘presteren’. Dit is een van de belangrijkste kenmerken in onze samenleving. Tegenwoordig moet alles zo snel mogelijk vooruitgaan. De trein rolt maar door en we hebben geen tijd om even om te kijken. Ik vind dat je dit het beste merkt als je ziek bent. Dan mag de trein al wel eens een halte blijven staan, maar dat doet hij jammer genoeg niet. Waardoor wij, als zieke, het gevoel krijgen dat we niet meer mee kunnen met het jachtige leven. Het is nooit het goede moment om ziek te worden, hé. Ik zelf herken dit maar al te goed. Dan voel ik me eens een dag wat minder, net op een dag dat je zoveel hebt gepland en georganiseerd. Dan denk ik bij mezelf: ‘Ik mag nu niet ziek zijn, niet nu’. Terwijl ons lichaam ons duidelijke signalen geeft dat we toch maar beter even uitrusten, blijven wij koppig volhouden dat we moeten blijven knokken en niet opgeven. Meestal ben ik ook zo, te koppig om even uit te rusten, met als resultaat dat ik er na enkele dagen vechten toch bij neerval. Kan je je daarin herkennen? Of het gevoel dat er nog wel een dag bij mag in de week, zodat je 8 dagen hebt in plaats van 7, een dag extra om uit te blazen. Maar dan realiseer je je dat zelfs die dag weer volgepropt zou worden met van alles en nog wat. Het belangrijkste is dat je voelt of weet wanneer het genoeg is. Want je kunt inderdaad blijven en blijven doorgaan tot je er, zoals hierboven vermeld, bij neervalt.
Daarnaast vind ik ook dat ‘overvloed’ overheerst in onze samenleving. Een te grote overvloed aan voeding, aan textiel, aan materiaal, en zoveel meer. Wat ik eigenlijk wil zeggen is dat er een enorme overvloed is aan keuzes. Een mens is zodanig vrij in het maken van keuzes dat hij vastloopt. En dat zie ik bij mezelf ook. Ik ben een vrije vrouw en kies zelf waar ik ga en sta. Neem nu bijvoorbeeld de supermarkt; je schrijft op je lijstje wat je allemaal moet meebrengen, maar daar sta je dan naar een metershoge en –lange wand te kijken met allemaal dezelfde producten, maar van verschillende merken, prijzen, kwaliteit, enzovoort. Weet jij welke je gaat kiezen? Dan sta je jezelf 10 minuten af te vragen wat je nu het beste kiest. Ken je dat gevoel? Ik zelf laat me meestal leiden door de herkenbare producten (reclame of wat mijn mama vroeger meebracht). Dit is een simpel voorbeeld, maar ik denk dat iedereen zich hierin wel herkent…
Doordat er zo’n overvloed is gekomen aan het materiële is er tevens een enorme wegwerpmaatschappij veroorzaakt. Er is toch genoeg aanbod, gooi het maar weg. En die lijn trekken we tegenwoordig ook door naar onze interpersoonlijke relaties. Hoeveel gezinnen kunnen nog zeggen dat ze nog steeds, na al die jaren, samen zijn? De meeste mensen die ik ken, zelfs mijn eigen ouders, vormen nu een nieuw samengesteld gezin. Ik ga niet pleiten dat ongelukkige koppels ondanks alles bij elkaar moeten blijven, maar ik wil duiden op het feit dat de mensen ook worden weggegooid als de relatie niet meer werkt, of iets fout loopt; ‘ach, er zwemmen zoveel vissen in de zee’ of ‘ander en beter’. Zoals niet meer aan iets materieels wordt gewerkt, om het te herstellen, zo wordt er niet meer aan de relatie gewerkt, want je kan toch meteen iets/iemand anders in huis halen (om het zo cru te zeggen).
Daarom zijn er volgens mij zoveel jongeren en volwassenen die het leven niet meer zien zitten. Het leven gaat te snel, het wordt allemaal teveel. De constante druk die hen opjaagt om keuzes te maken, maakt hen onzeker. Ze zien geen overzicht meer in die veelheid aan keuzes en zien maar één optie meer: uit het leven stappen. Hier wordt de lijn van die wegwerpmaatschappij doorgetrokken tot jezelf: jezelf weg wensen en in het extreme geval jezelf weg werpen (in de letterlijke betekenis: onder een trein, van een brug, …).
Dag Lies,
BeantwoordenVerwijderenIk heb met veel interesse je tekst gelezen.
Wij leven inderdaad met een "constante druk".
Druk om te presteren en te leven naar ideaal beeld. We vergelijken ons constant met anderen, soms bewust, soms onbewust. We staan niet meer stil bij de kleine dingen in het leven. Het begint al van kleinsaf. Ouders zullen het wel herkennen. Je kindje wordt geboren en dan begint het al. Geboortegewicht en lengte wordt vergeleken, dan beginnen de vragen over het doorslapen, de eerste tandjes, de eerste woordjes, de eerste stapjes,..
Telkens wordt het vergeleken met een kind die iets rapper was in bijv praten of lopen, ...
Daarna volgen de kleuterklas, het lager, het middelbaar onderwijs,...
Je moet als ouder al sterk in je schoenen staan om zelf niet te vergelijken. Om je kind te laten opgroeien met vallen en opstaan. Niemand is perfect, alhoewel we dat wel zouden willen.
Het perfecte lichaam, de perfecte job, de perfecte partner, ...
Als je een wens mag doen,voor jezelf of je kinderen antwoorden we meestal, dat we of ze gelukkig mogen zijn.
Maar wat is geluk? Het is een cliché, maar geluk kan je niet kopen. Geluk is beseffen dat er mensen zijn die je liefhebben om wie je bent en dat je zelf ook onvoorwaardelijk lief mag hebben.
Geluk zit echt in de kleine dingen.
We kunnen niet ontsnappen aan de jachtigheid van het leven, maar je moet af en toe wel eens pauzes kunnen inlassen. Het gezellig maken en genieten van elkaars gezelschap en verhalen.
Dus Lies, als je nog eens langskomt zullen we nog eens samen een pauze moeten inlassen ;)
groetjes
Conny
Presteren:snel is niet meer snel genoeg;we kunnen onszelf dikwijls niet meer volgen,want overal wordt er wel iets van je verwacht:van je vrienden,je partner,je familie,school,werk,...alsof je je moet opdelen in 5 personen,en weten dat je er dan nog veel vergeet.Ziek zijn is ahw niet meer toegelaten,want dan ben je een loser.En als je beslist om een siesta te houden of het kalmer aan te doen,dan ben je lui.
BeantwoordenVerwijderenOvervloed:er was radio en krant,dan TV,nu e-mail,spam,phishing, Google,Facebook,Twitter.van overal komt er wel informatie en/of indrukken binnensijpelen,probeer daar nog maar eens uit te filteren wat interessant is of bruikbaar,wat leugen en waarheid is,wat opgezet is door handige marketing-jongens,of door listige criminelen(ING-voorval onlangs).
Supermarkt:al eens op gelet waar de grote merken van multinationals staan:op ooghoogte.
de supermarkt-merken meestal een schap lager.de witte produkten helemaal onderaan. Nog simpeler:meest vooraan de "oudste" producten,erachter "jongere".Als dit om een gewoon blik wortelen gaat:geen probleem.Maar wanneer het over een stuk vis gaat,njah.
En wanneer we dan aanschuiven aan de kassa:daar liggen wel nog snoepjes,kauwgum,de weekboekskes,... 'toevallig' te liggen lachen in je gezicht zeker ;).En bij het betalen geven we graag onze klantenkaart,want dan krijgen we korting:maar intussen weet de supermarkt perfect je koopgedrag.Misschien overdreven,ik weet het.
Maar er is ooit een hamburgerketen die precies uitgekiend heeft dat het niet aangenaam mag zijn om daar lang te zitten:geen gemakkelijke stoelen,niet tof ingericht,...ja inderdaad omdat alles quick zou gaan.
Geluk:dit is wat men noemt:een containerbegrip;maw,iedereen kan er voor zichzelf instoppen wat hij wil.Voor de één zal dit de nieuwste Mercedes zijn,voor de ander een koersfiets.Voor de één een reis all-in naar de Caraiben,de ander een trektocht door India.enzv